Zamioculcas
Zamiokulkas należy do rodziny obrazkowatych i jest jedynym gatunkiem rodzaju zamiokulkas. Występuje we wschodniej i południowo-wschodniej Afryce oraz na wyspach Zanzibar i Reunion. Rośnie tam w trudnych warunkach – w cieniu wyższych od siebie roślin, na suchych, kamienistych glebach. Dzięki temu bylina ta świetnie znosi niedobór światła, wody i niską wilgotność powietrza. Dodatkową zaletą jest jej duża odporność na szkodniki.
Osiąga 30-90 cm wysokości, ale może też by wyższa. Wykształca bardzo dekoracyjne pierzaste liście. W ciągu roku pojawia sie ich zazwyczaj od 3 do 5. Pojedyncze listki, których jest od 5-12, są dość mięsiste i mają soczyście zieloną barwę. W liściach oraz w ogonkach liściowych roślina gromadzi wodę. Podczas przedłużającej się suszy może ona zrzucić liście, aby w ten sposób ograniczyć parowania wody; ogonek zaś będzie ją nadal magazynował. Substancje odżywcze są natomiast gromadzone w podziemnym kłączu. Rośnie ono poziomo, dlatego warto do przesadzania wybierać płaskie donice, w których będzie dla nich wystarczająco miejsca. W uprawie doniczkowej bardzo rzadko zawiązuje kwiaty. Są nimi kolbowate kwiatostany, które mogą mierzyć od 3-20 cm wysokości.
Warunki uprawy
Stanowisko
Zamiokulkas bardzo dobrze znosi takie warunki, które wielu innym roślinom nie odpowiadają, czyli słabe oświetlenie, niską wilgotność powietrza czy przesuszenie. Z tego względu świetnie nadaje się do uprawy w pomieszczeniach. Preferuje miejsca półcieniste, jednak poradzi sobie także w cieniu. Jedynie w przypadku silnego braku światła roślina będzie wyciągała łodygi, a liście zmienią swoją barwę na jasnozielona. Z drugiej strony przy zbyt silnym nasłonecznieniu na liściach pojawić się mogą poparzenia.
Podłoże
Podłoże powinno być przepuszczalne, próchnicze i żyzne, o neutralnym lub lekko kwaśnym pH (5,5-6,5). Można użyć także ziemi do palm. Na dno doniczki należy wysypać warstwę drenażu.
Podlewanie i nawożenie
Podlewamy umiarkowanie miękką wodą, tak, aby ziemia była stale lekko wilgotna. Zimą może ona nieco przeschnąć. Nie polewajmy liści, gdyż wtedy często pokrywają się nieładnymi plamami. Zamiokulkas dobrze znosi krótkotrwale przesuszenie podłoża, natomiast źle reaguje na jego przelanie. Traci wówczas liście, jego korzenie gniją, a cała roślina w końcu zamiera. W przypadku przelania należy roślinę przesadzić do nowej ziemi i mocno ograniczyć podlewanie. Warto pamiętać o odpowiednim nawożeniu zamiokulkasów, ponieważ są one wrażliwe na niedobór mikroelementów. W czasie wegetacji co 2-3 tygodnie używamy nawozu wieloskładnikowego.
Temperatura
Jak na roślinę o afrykańskim rodowodzie przystało zamiokulkas bardzo lubi ciepło. Optymalna temperatura uprawy to 20-30°C. Zimą może być ona niższa (16-18°C). Roślina wytrzyma krótkotrwale spadki temperatury do 10°C, jednak przy 5°C zamiera.
Przesadzanie
Młode okazy przesadzamy co roku, starsze co 2-3 lata (w marcu-kwietniu). Należy wówczas uważać, aby nie naruszyć korzeni. Najlepiej poczekać, aż silnie się rozrosną wewnątrz doniczki i niejako same wysuną z niej roślinę.