Żyworódka pierzasta (kalanchoe daigremontina)
Można używać wewnętrznie i zewnętrznie, w formie okładów z liści, soku, soku konserwowanego spirytusem (nalewki). Żyworódka zawiera duże ilości witaminy C, mikro- i makro elementy tj.: mangan, miedź, selen, glin, krzem, potas, wapń, żelazo. Roślina lecznicza działająca bakterio-, grzybobójczo. Wykazuje właściwości regenerujące, przeciwzapalne i immunostymulujące.
Zastosowanie:
- angina, katar,
- zapalenie spojówek,
- trudno gojące się rany,
- kurzajki, grzybice,
- stany zapalne, stłuczenia,
- odleżyny, wrzody,
- swędzenie skóry,
- stabilizuje poziom cukru,
- na zmęczone stopy,
- przykry zapach stóp,
- zgaga, przykry zapach z ust (oczywiście nie wyleczy za nas zębów),
- bóle głowy, bóle reumatyczne,
- egzemy, obrzęki,
- trądzik, liszaje,
- oparzenia, ukąszenia,
- paradontoza, nadwrażliwe dziąsła.
Uprawa:
Żyworódka pierzasta najlepiej rośnie w żyznej, ogrodniczej ziemi z dodatkiem piaszczystej ziemi kaktusowej. Mając na uwadze spożywanie liści, roślinę należy zasilać wyłącznie naturalnymi nawozami np. produktem hodowli dżdżownic, obornikiem. Jest to roślina, która lubi ciepło i pełne słońce. Podlewanie w zależności od nasłonecznienia - nie doprowadzać do przesuszenia (choć roślina wytrzymuje nawet ponad tygodniowy brak podlewania).
Zimą roślina powinna odpocząć, spowolnić wzrost i zebrać siły przed wiosną. Nie należy nawozić jej już od jesieni, powinna stać w chłodniejszym miejscu, ale nie mniej niż 15oC i nie w przeciągu otwartego zimą okna. Od wiosny ponownie zaczynamy nawożenie. Doniczka powinna być głęboka i szeroka - ze względu na spadające rozmnóżki (maleńkie sadzoneczki wytwarzane na szczytach liści). Nie lubi nadmiaru wody, gdyż powoduje to gnicie korzeni, podlewać należy ją umiarkowanie. W zimie powinna przebywać w dobrze oświetlonych miejscach np. na parapetach okiennych. Latem można ją wynieść na balkon. Gdy nadmiernie wyrośnie, staje się brzydka, w związku z czym należy ją wcześniej przez rozmnóżki rozmnożyć, a stare egzemplarze wyrzucić. Rośnie dobrze w każdej żyznej ziemi, nie powinna ona tylko być ciężka, gliniasta. Po przekwitnięciu należy ściąć kwiatostan, by nie wytwarzały się nasiona - wyglądają nieładnie, a ich wytwarzanie osłabia roślinę.
Rozmnaża się ją poprzez rozmnóżki, które doskonale ukorzeniają się.