Polypodium vulgare
Gatunek zimozielonej paproci należący do rodziny paprotkowatych. Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie. W Polsce roślina dość pospolita. Liście pojedynczopierzaste, zimotrwałe, wyrastające z kłącza na długim ogonku liściowym. Mają długość przeważnie 10-30 cm. Zarodnie są dość duże, okrągłe i bez zawijki, rdzawożółego koloru. Duże kupki zarodni prześwitują przez liście. Rośliny zarodnikują od lipca do września. Roślina ozdobna z dość sztywnych, często fantazyjnie powywijanych liści. W Polsce objęta ochroną gatunkową.
Wysokość ok. 30 cm
Stanowisko:
Najlepiej rośnie w półcieniu, na glebie piaszczysto-gliniastej lekko kwaśnej i raczej suche.
Mrozoodporność:
Roślina przystosowana do polskiego klimatu. Występuje w lasach i niższych położeniach górskich.
Pielęgnacja:
Zwykłe zabiegi pielęgnacyjne. Odchwaszczać ręcznie z uwagi na płytko położone kłącze i drobne korzonki.
Problemy:
Jeśli odpowiadają jej warunki, rośnie bezproblemowo.